Kolonia Oficerska

Pierwsza faza realizacji osiedla wg projektu z lat 1924-26 przewidywała budowę „30 domków pierwszej serii” wzdłuż wschodniej części Morszyńskiej i Okrężnej, dawnych dróg fortecznych.

Jednym z najważniejszych wydarzeń pierwszej fazy budowy jest formalne przeniesienie własności terenu pofortecznego z Magistratu na Spółdzielnię (1926).

Najbardziej charakterystyczna budowla Sadyby Oficerskiej. W 1928 r. projektuje ją arch. Aleksander Więckowski.

Blok oficerski przyciąga nietuzinkowych mieszkańców. Najbardziej znany z nich to poeta Stanisław Grochowiak, który tu pisze m.in.. wiersz „Nowela” z tomu „Nie było lata” (1969) o sąsiadce z bloku, żonie generała Branickiego (patrz obok).

Dom hr. Remigiusza Grocholskiego, adiutanta Piłsudskiego, członka Komendy Głównej AK, komendanta działającej podczas okupacji legendarnej jednostki “Wachlarz”.

Dom gen. dyw. Tadeusza Piskora (1889-1951). Projekt: arch. Tadeusz Tołwiński (1925).

Dom gen. dyw. Tadeusza Kasprzyckiego (1891-1978). Projekt: arch. Tadeusz Tołwiński (1925). Po studiach w Paryżu i Genewie, Kasprzycki w 1914 obejmuje dowództwo Pierwszej Kompanii Kadrowej Legionów Polskich – 144-osobowego oddziału, utworzonego przez Józefa Piłsudskiego, jako kuźnia kadr dla…

Dom Józefa Handzelewicza (1880-1963) - jednego z najwybitniejszych architektów międzywojennych. Architekt budynku nieustalony.

Dom płk Henryka Bagińskiego (1888 - 1973) - największego w przedwojennej Polsce znawcy geografii wojskowej. Jest współtwórcą i komendantem Polskich Drużyn Strzeleckich, galicyjskiej organizacji paramilitarnej (w 1914 większość jej członków wstępuje do Legionów Polskich Piłsudskiego).

Dom płk Jerzego Krzymowskiego. Legionista, żołnierz Pierwszej Kompanii Kadrowej (zalążka Legionów Polskich i Wojska Polskiego), w latach 1937-39 szef Wydziału II, tj. kontrwywiadu, członek rządu.