Katarzyna Bogucka - sadybianka, konsultantka scenariuszowa i scenarzystka, poetka. Kasia mówi, że pisze wiersze w najgorszych i najpiękniejszych chwilach życia. Prezentujemy Państwu trzy wybane z tomiku „Pierwiosnek i niezapominajki”, do którego grafikę przygotowała Zuzanna Okienczyc.
Jak to się zaczęło? Kasia wspomina tak:
Tak się zaczęło moje wydawanie poezji, a wszystko na Sadybie.
To był senny, pochmurny niedzielny poranek. Kamila, aktorka, zapukała do mych drzwi, gotowa do omawiania idei monodramu, który miałam dla niej napisać. Popijając czarną kawę i gestykulując energicznie, roztaczałam przed nią wizję naszego wspólnego dzieła. Kamila uprzejmie potakiwała, ale jej wzrok skierowany był w jeden punkt. Pomyślałam, że może woli być jeszcze w łóżku zamiast słuchać moich wywodów. Po chwili jednak dotarło do mnie, że nie trafiłam z oceną.
Co masz w tym kuferku? - wypaliła swoim tubalnym głosem. W kuferku...?, Aaa..., w tym? Jakieś papierzyska, bazgroły i takie tam różne.
Natychmiast padło zabarwione ciekawością - Mogę? Zgodziłam się oczywiście i .... straciłam Kamilę na całe popołudnie.
Kamila wydobyła z mroku moje wiersze, opowiadania, fragmenty scenariuszy, bajeczek i zapisane myśli, o których ja sama już dawno zapomniałam. Wybrała z tej całej zbieraniny teksty, które przypadły jej do serca. Pozwoliła im zaczerpnąć powietrza i dostrzec promienie jesiennego słońca.
Uznała też, że należy nimi podzielić się z innymi ludźmi. Konsekwencją tego była wędrówka Kamili po kawiarniach, galeriach i klubach, gdzie nieco zmieszana wsłuchiwałam się w wypowiedziane na głos przed publicznością moje własne słowa. I tak, nieoczekiwanie dla mnie samej zostałam „poetką”.
Teraz wiersze powstają w trzcinach opodal naszego cudownego jeziorka wiosną, latem jesienią i zimą.
